Kuchnia Podlasia przejęła litewskie tradycje od czasów, gdy prowadził tędy szlak Wielkiego Gościńca Litewskiego. Po II wojnie światowej osiedliło się tu wielu Litwinów, Białorusinów i Ukraińców.
Stąd też w lokalnej kuchni widać wpływy wschodnich sąsiadów. Sztandarowe danie to kartacze, owalne kluski ziemniaczane z nadzieniem mięsnym. W Olecku uważa się je za miejscowy specjał, a w Gołdapi organizowany jest coroczny festiwal kartacza.
Prym na ścianie wschodniej wiodą dania ziemniaczane, a wśród nich ziemniaczana babka i jej liczni kuzyni: kiszka ziemniaczana, kugiel i soczewiaki. Wszystko to polane obficie skwarkami, czasem z dodatkiem grzybów.
Charakterystyczne dla regionu są też długo dojrzewające i suszone wędliny, z kindziukiem na czele. Sławę zyskały sery korycińskie z rejonu Biebrzy, ale i w innych częściach regionu produkuje się sery długo dojrzewające i zagrodowe, z mleka krowiego i koziego.
Słodkie specjały regionu to sękacz, pieczony nad ogniem na obrotowym rożnie polewanym płynnym ciastem i mrowisko – wielowarstwowe ciasto przesypane ziarnkami maku. W okolicach Puszczy Białowieskiej słodką wizytówką kulinarną jest tort o nazwie hajnowski marcinek, równie sławny jak unikalna trawka żubrówka, którą doprawia się wódkę.
Oddzielną częścią tradycji regionalnej jest kuchnia Tatarów. Ośrodkiem muzułmańskiej kultury tatarskiej, również w aspekcie kulinarnym, jest wioska Kruszyniany, którą rozsławił produkt regionalny, rodzaj zapiekanki z mięsem lub z bakaliami – pieriekaczewnik.
Kuchnia tatarska to przede wszystkim baranina, podawana choćby w kołdunach z rosołem. Egzotycznie brzmiące nazwy, takie jak kibiny, pieremiacze, cebulniki, jeczpoczmaki, czebureki i manty to rodzaje tatarskich pierogów przyrządzanych na różne sposoby.
więcej nt. działań Województwa znajdziecie Państwo na fanpage: https://www.facebook.com/wojpodlaskie